Αργοπορώ, απορώ και θαυμάζω

  την στιγμή που δεν επιθυμεί διάρκεια

Αναλογίσου, μου είπες.. 
τι θα σου ήταν πιο δύσκολο να 'αποχωριστείς';

την ικανότητά σου να ακούς, να βλέπεις ή να μιλάς;
χωρίς δεύτερη σκέψη σου απάντησα: 




Άφησέ μου μονάχα τους ήχους..
αυτοί θα με κάνουν να δω ξεκάθαρα μέσα μου κ με τον τρόπο μου θα σου 
περιγράψω πώς νιώθω..

                                                                                                                             /V/

Ας είναι λοιπόν..
αφήνω να ξυπνάς μια λαχτάρα και μια προσδοκία..
οι πράξεις σου συνεπακόλουθο της κάθαρσης
που αποζητώ


-Σαν βροχή που ψιχαλίζει τις καρδιές-
                                                             /V/

                                                     

σαν παιδί που κοιτά απορημένο, καθώς η φαντασία του 

γκρεμίζει το απροσδόκητο 
                                            /V/

κάψε τους φόβους σου.

νομίζεις πως παρατείνεις τον χρόνο ζωής σου αλλά

δεν ζεις.

Ζήτα,διεκδίκησε.

Οι φόβοι σε κρατάνε δέσμιο ενός ανούσιου παρόντος.

μη διστάζεις,πες το.

όχι μη μιλάς, δεν θέλω,δείξτο.

είμαι εδώ σου φωνάζω με τον τρόπο μου

σου μιλώ γι αυτά που θέλω να ζήσω_

και θα ζήσω,

με 

ή

χωρίς εσένα .
                                                              /V/